Πώς επηρεάζει η φυτική βιοποικιλότητα τους κύκλους των θρεπτικών στοιχείων;

Σχήμα 1: Η συμπληρωματικότητα μεταξύ των ριζικών συστημάτων σε εδαφικά οικοσυστήματα με υψηλότερη βιοποικιλότητα οδηγεί σε αποτελεσματικότερη ανακύκλωση των θρεπτικών στοιχείων. Τα πλατιά βέλη αντιπροσωπεύουν μεγαλύτερη απορρόφηση νιτρικών ή υψηλότερη δραστηριότητα φωσφατάσης σε οικοσυστήματα με υψηλότερη βιοποικιλότητα. Τα στενά βέλη αντιπροσωπεύουν μικρότερη απορρόφηση νιτρικών ή χαμηλότερη δραστηριότητα φωσφατάσης σε οικοσυστήματα με χαμηλότερη βιοποικιλότητα. Ενώ τα νιτρικά προσλαμβάνονται από τις ρίζες και μεταφέρονται στα υπέργεια μέρη του φυτού, η φωσφατάση απελευθερώνεται προς τα κάτω στο έδαφος για να καταστήσει το φωσφορικό άλας διαθέσιμο για πρόσληψη από τις ρίζες.

Note for the media: Use of the pictures provided by iDiv is permitted for reports related to this media release only, and under the condition that credit is given to the picture originator.

Open PDF in new window.

Eva Koller-France^1*, Wolfang Wilcke², Yvonne Oelmann¹

¹ Department of Geography/Geoecology, University of Tübingen, Tübingen, Germany
² Institute of Geography and Geoecology, Karlsruhe Institute of Technology, Karlsruhe, Germany

Όλα τα έμβια όντα, όπως οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά, ακόμη και τα μικρόβια, πρέπει να προσλαμβάνουν τα ίδια θρεπτικά στοιχεία για να ζήσουν, κυρίως άζωτο και φώσφορο. Η κατανόηση της ανακύκλωσης αυτών των στοιχείων μέσα στο οικοσύστημα είναι ένα από τα κλειδιά για να κατανοήσουμε γιατί τα οικοσυστήματα λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργούν. Ένα από τα ερωτήματα που μας ενδιαφέρουν, είναι το αν η βιοποικιλότητα των οργανισμών, όπως τα φυτά ή τα έντομα, σχετίζεται με αυτούς τους κύκλους θρεπτικών στοιχείων. Όταν οι φυτικές κοινότητες αποτελούνται από πολλά διαφορετικά είδη φυτών, φαίνεται ότι χρησιμοποιούν καλύτερα τα διαθέσιμα θρεπτικά συστατικά του εδάφους από ό,τι οι φυτοκοινότητες που αποτελούνται από λιγότερα είδη. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε κάτι που ονομάζεται συμπληρωματικότητα, το οποίο σημαίνει ότι τα διαφορετικά φυτικά είδη έχουν πρόσβαση στα διαθέσιμα θρεπτικά συστατικά με διαφορετικούς τρόπους, για παράδειγμα από διαφορετικά βάθη του εδάφους. Σε αυτό το άρθρο, θα περιγράψουμε τις σχέσεις μεταξύ της φυτικής ποικιλότητας και του εδαφικού κύκλου των θρεπτικών στοιχείων και θα συζητήσουμε τις επιπτώσεις στη λειτουργία ολόκληρου του οικοσυστήματος.

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΩΝ ΘΡΕΠΤΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ;

Όλα τα έμβια όντα στη γη χρειάζονται ορισμένα θρεπτικά στοιχεία (που ονομάζονται επίσης θρεπτικά συστατικά). Στα φυσικά οικοσυστήματα, αυτά τα θρεπτικά στοιχεία, κυρίως το άζωτο και ο φώσφορος, προσλαμβάνονται από τα φυτά μέσω του εδάφους. Τα φυτά μπορεί στη συνέχεια να φαγωθούν από ζώα ή ανθρώπους. Τα θρεπτικά συστατικά επιστρέφουν στο έδαφος μέσω των περιττωμάτων των ζώων, καθώς και όταν τα φυτά και τα ζώα πεθαίνουν, και στη συνέχεια μπορούν να προσληφθούν και πάλι από νέα φυτά. Επειδή όλα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, όλο αυτό ονομάζεται κύκλος των θρεπτικών στοιχείων.

Σε διαφορετικά οικοσυστήματα και υπό διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες, η ανακύκλωση των θρεπτικών συστατικών μπορεί να λειτουργεί ταχύτερα ή πιο αργά, και τα θρεπτικά συστατικά μπορούν να χρησιμοποιούνται και να ανακυκλώνονται από διαφορετικά μέρη του συστήματος με περισσότερο ή λιγότερο ολοκληρωμένους τρόπους, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει ανισορροπίες. Για παράδειγμα, μερικές φορές υπάρχουν περισσότερα διαθέσιμα θρεπτικά συστατικά από όσα χρειάζονται, επειδή οι αγρότες προσθέτουν πάρα πολύ λίπασμα στο έδαφος ή επειδή κάνει περισσότερη ζέστη μία ημέρα το χειμώνα και τότε οι μικροσκοπικοί οργανισμοί στο έδαφος ανακυκλώνουν και απελευθερώνουν θρεπτικά συστατικά από νεκρό υλικό, τα οποία δεν χρησιμοποιούνται τόσο από τα φυτά κατά τη διάρκεια της χειμερινής ανενεργής τους φάσης. Εάν υπάρχει περίσσεια θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος, τα θρεπτικά αυτά στοιχεία μπορεί να καταλήξουν στα υπόγεια ύδατα ή σε λίμνες και ρέματα. Από εκεί, μεταφέρονται σε μεγαλύτερα ποτάμια και τελικά στη θάλασσα. Εάν αυτά τα υδάτινα σώματα δεχτούν πολύ μεγάλη ποσότητα θρεπτικών στοιχείων, μπορεί να προκληθεί ταχεία ανάπτυξη αλγών και φυκών, η οποία βλάπτει τα οικοσυστήματα των γλυκών υδάτων όπως οι λίμνες. Σε αυτή την περίπτωση, κάτι που γενικά θεωρείται καλό μπορεί σίγουρα να καταλήξει να γίνει μεγάλο πρόβλημα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η μελέτη των κύκλων των θρεπτικών συστατικών των οικοσυστημάτων υπό διαφορετικές συνθήκες δεν είναι απλώς ένας καλός τρόπος για να μάθουμε πώς λειτουργούν τα οικοσυστήματα, αλλά μας βοηθάει και σε πρακτικά ζητήματα, όπως το πώς να προστατεύσουμε την διαθεσιμότητα καθαρού νερού.

Γνωρίζουμε ότι η βιοποικιλότητα, δηλαδή ο πλούτος των ειδών ενός οικοσυστήματος, παίζει ρόλο σε πολλές από τις λειτουργίες του και γνωρίζουμε επίσης ότι η βιοποικιλότητα μειώνεται σε παγκόσμια κλίμακα. Για παράδειγμα, ορισμένα είδη μελισσών και σπάνια λουλούδια εξαφανίζονται, και επομένως πολλά οικοσυστήματα είναι πλέον λιγότερο ποικιλόμορφα από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Αυτό είναι ένας από τους λόγους που μας ενδιαφέρει το πώς ο κύκλος των θρεπτικών συστατικών ανταποκρίνεται σε αλλαγές της βιοποικιλότητας.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΑΖΩΤΟ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ;

Η σχέση μεταξύ της βιοποικιλότητας και του εδαφικού αζώτου (με τη μορφή νιτρικών αλάτων, μιας μορφής αζώτου που προσλαμβάνεται από τα φυτά) έχει τεκμηριωθεί αρκετά καλά σε πειράματα που μελετούν τις επιπτώσεις της βιοποικιλότητας στα οικοσυστήματα [1]. Σε αυτά τα πειράματα, η ποικιλότητα των φυτών μελετάται με τη δημιουργία μικρών πρότυπων οικοσυστημάτων (συχνά επιλέγονται λιβάδια στα οποία είναι ευκολότερο να γίνουν πειράματα) με γνωστό αριθμό ειδών που αναπτύσσονται υπό τις ίδιες περιβαλλοντικές συνθήκες, για παράδειγμα στον ίδιο αγρό. Αυτό γίνεται με τη σπορά ενός συγκεκριμένου μείγματος σπόρων σε ένα τετράγωνο εδάφους, που ονομάζεται πειραματικό τεμάχιο. Αυτά τα μικρά τεμάχια ελέγχονται τακτικά για φυτά που δεν σπάρθηκαν σε αυτά και τα οποία απομακρύνονται. Τα αποτελέσματα από πειραματικά τεμάχια με υψηλότερη ή χαμηλότερη βιοποικιλότητα μπορούν να συγκριθούν αρκετά καλά μεταξύ τους, δεδομένου ότι η μόνη διαφορά μεταξύ των τεμαχίων θα πρέπει να είναι ο αριθμός των ειδών που αναπτύσσονται σε αυτά.

Σε αυτά τα πειράματα στα λιβάδια, διαπιστώνουμε ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των φυτικών ειδών, τόσο χαμηλότερη είναι η συγκέντρωση του αζώτου στο έδαφος, το οποίο είναι αρκετά εύκολο να εξηγηθεί. Αν τα φυτά προσλαμβάνουν περισσότερο άζωτο, αυτό σημαίνει ότι «περισσεύει» λιγότερο που μένει στο έδαφος. Σε οικοσυστήματα που είναι αρκετά πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, αυτό σημαίνει επίσης ότι λιγότερο άζωτο ξεπλένεται και καταλήγει στα υπόγεια ύδατα, γεγονός που προστατεύει την ποιότητα των υπόγειων υδάτων και τα οικοσυστήματα γλυκών υδάτων.

Για να κατανοήσουμε αυτά τα αποτελέσματα, πρέπει να λάβουμε υπόψη μια ακόμα από τις άλλες σημαντικές επιπτώσεις της βιοποικιλότητας φυτών στα οικοσυστήματα χωρίς χρήση λιπασμάτων, που είναι η αύξηση της ανάπτυξης των φυτών. Όταν υπάρχει υψηλότερη βιοποικιλότητα φυτών, παράγεται γενικά περισσότερη φυτική βιομάζα, για παράδειγμα περισσότερος σανός στα λιβάδια. Για τη δημιουργία αυτής της μεγαλύτερης ποσότητας βιομάζας απαιτείται περισσότερο άζωτο. Φυσικά, ένας άλλος τρόπος να το δούμε είναι ότι αυτή η μεγαλύτερη βιομάζα μπορεί να δημιουργηθεί μόνο εάν τα φυτά έχουν πρόσβαση σε περισσότερο άζωτο (και σε όλα τα άλλα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά). Σε αυτό το σημείο μπαίνει στο παιχνίδι κάτι που ονομάζεται συμπληρωματικότητα.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ EΙΔΗ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

Η συμπληρωματικότητα περιγράφει έναν μηχανισμό με τον οποίο διαφορετικά μέρη ενός οικοσυστήματος (όπως διαφορετικά είδη) χρησιμοποιούν διαφορετικούς απαραίτητους (και περιορισμένους) πόρους από διαφορετικές τοποθεσίες ή σε διαφορετικούς χρόνους. Η χρήση ενός πόρου από ένα είδος «συμπληρώνει» τη χρήση του ίδιου πόρου από ένα άλλο είδος. Με τον τρόπο αυτό, η κοινότητα των φυτών χρησιμοποιεί πληρέστερα τους διαθέσιμους πόρους. Στο παράδειγμά μας, ο πόρος που χρησιμοποιείται είναι το διαθέσιμο άζωτο στο έδαφος με την μορφή νιτρικών αλάτων. Πιθανώς γνωρίζετε ότι τα φυτά προσλαμβάνουν θρεπτικά συστατικά από το έδαφος με τις ρίζες τους. Αλλά δεν είναι όλες οι ρίζες ίδιες. Ορισμένα φυτά έχουν ισχυρές, μακριές ρίζες που μπορούν να έχουν πρόσβαση σε βαθύτερα σημεία του εδάφους, αλλά δεν διακλαδίζονται πολύ στο δρόμο τους προς τα εκεί. Άλλα έχουν ρίζες που φτάνουν μόνο σε πιο ρηχά σημεία του εδάφους. Αν συνδυάσετε έστω αυτούς τους δύο τύπους ριζικού συστήματος, μπορείτε να δείτε ότι το ένα είδος φυτού παίρνει νερό και θρεπτικά συστατικά από το ρηχό έδαφος και το άλλο παίρνει τους ίδιους πόρους από το βαθύτερο έδαφος (Εικόνα 1). Οι δύο τύποι ριζικών συστημάτων αλληλοσυμπληρώνονται και αυτό σημαίνει ότι τα θρεπτικά συστατικά, που θα έμεναν ανεκμετάλλευτα σε ένα σύστημα που θα περιείχε μόνο το ένα ή το άλλο από αυτά τα φυτά, χρησιμοποιούνται τώρα για την παραγωγή περισσότερης φυτικής βιομάζας, η οποία με την σειρά της χρησιμεύει ως τροφή για τα μικρόβια και τα ζώα. Αυτά τα δύο φυτά αξιοποιούν διαφορετικές οικοθέσεις στο χώρο, τις οποίες ονομάζουμε χωρικές οικοθέσεις. Παρομοίως, δεν αναπτύσσονται και δεν μεγαλώνουν ή φυτρώνουν όλα τα φυτά την ίδια στιγμή. Εάν ένα είδος αναπτύσσεται νωρίς την άνοιξη και ένα άλλο αρχίζει να αναπτύσσεται το καλοκαίρι, τότε αυτά τα δύο είδη δεν θα προσλάβουν τα περισσότερα θρεπτικά συστατικά τους την ίδια στιγμή. Αξιοποιούν δύο διαφορετικές εξειδικευμένες χρονικές στιγμές, και έχουν πρόσβαση σε θρεπτικά συστατικά και άλλους πόρους πολύ πιο ολοκληρωμένα όταν είναι μαζί από όσο θα είχαν μόνο του το καθένα. Έτσι, όταν όχι μόνο δύο, αλλά πολλά φυτά αναπτύσσονται μαζί χρησιμοποιώντας διαφορετικές χωρικές και χρονικές οικοθέσεις, το άζωτο στο έδαφος χρησιμοποιείται πληρέστερα και, ως εκ τούτου, «περισσεύει» λιγότερο στο έδαφος για να το μετρήσουμε.

ΦΥΤΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΔΑΦΙΚΟΣ ΦΩΣΦΟΡΟΣ

Θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι η επίδραση της βιοποικιλότητας που μόλις περιγράψαμε για το εδαφικό άζωτο είναι η ίδια και για τον εδαφικό φώσφορο. Και τα δύο είναι απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία, και τα δύο μπορεί να είναι περιοριστικά για την παραγωγή βιομάζας. Ωστόσο, αυτό δεν είναι κάτι που συναντάμε στα πειράματα βιοποικιλότητας, στα οποία ελέγχουμε τον πλούτο των ειδών σε μεμονωμένα οικοσυστήματα για να μελετήσουμε τις επιδράσεις της βιοποικιλότητας στα οικοσυστήματα αυτά. Συχνά, οι συγκεντρώσεις του άμεσα διαθέσιμου φωσφορικού άλατος, της χημικής μορφής του φωσφόρου που προσλαμβάνεται από τα φυτά, είναι τόσο χαμηλές στα εδάφη των συστημάτων που μελετάμε, που απλώς δεν μπορεί να υπάρχουν «περισσεύματα», όπως συμβαίνει μερικές φορές με το άζωτο. Επομένως, επηρεάζει καθόλου η φυτική ποικιλότητα την ανακύκλωση του φωσφόρου ή όχι;

Η σύντομη απάντηση είναι μάλλον ναι. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει περισσότερος φώσφορος στη φυτική βιομάζα των πιο ποικιλόμορφων συστημάτων. Αυτό το αποτέλεσμα, όπως και για το άζωτο, προκαλείται από τη μεγαλύτερη ποσότητα βιομάζας που προέρχεται από τη μεγαλύτερη πρόσληψη φωσφόρου από τα φυτά [2]. Το ερώτημα είναι πώς τα πιο ποικιλόμορφα οικοσυστήματα μπορούν να προσλαμβάνουν περισσότερο φώσφορο, παρόλο που δεν μπορούμε να δούμε τα αποτελέσματα αυτού στο έδαφος.

Για να αποκτήσουν πρόσβαση στο φωσφορικό άλας στο έδαφος, τόσο τα φυτά όσο και τα μικρόβια χρησιμοποιούν ένζυμα (ουσίες που διευκολύνουν ορισμένες χημικές αντιδράσεις) για να διασπάσουν το φωσφορικό άλας από πιο σύνθετα χημικά μόρια που υπάρχουν στο χούμο του εδάφους, δηλαδή το οργανικό μέρος του εδάφους που πιθανώς γνωρίζετε και ως κομπόστ. Μπορούμε να μετρήσουμε την ταχύτητα και τη λειτουργία της φωσφατάσης, του ενζύμου που είναι υπεύθυνο για την προσβασιμότητα του φωσφορικού άλατος όταν είναι σε αυτή την μορφή. Αυτό το γεγονός μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε πόση ποσότητα φωσφορικού άλατος απελευθερώνεται από το έδαφος για χρήση από τα φυτά ή τα μικρόβια. Σε οικοσυστήματα όπου η βιοποικιλότητα των φυτών είναι υψηλότερη, βρίσκουμε μεγαλύτερη δραστηριότητα στις φωσφατάσες του εδάφους (Σχήμα 1) [3]. Αυτό δείχνει ότι, ενώ δεν μπορούμε να δούμε την υψηλότερη πρόσληψη φωσφόρου από εδάφη με υψηλότερη βιοποικιλότητα φυτών όπως για το άζωτο, μπορούμε να δούμε ότι υπάρχει πιο αποτελεσματική πρόσβαση στο φώσφορο στα εδάφη μέσω της υψηλότερης δραστηριότητας των φωσφατασών. Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο η βιοποικιλότητα των φυτών μπορεί να επηρεάσει την ανακύκλωση του φωσφόρου στο οικοσύστημα.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Τι σημαίνουν λοιπόν όλα αυτά; Η γενική παραδοχή είναι ότι, με τις συνεχιζόμενες παγκόσμιες αλλαγές, περισσότερα είδη θα χαθούν από τα οικοσυστήματα και η βιοποικιλότητα θα συνεχίσει να μειώνεται. Με τη μείωση της βιοποικιλότητας είναι πιθανό ότι τόσο η ανακύκλωση του αζώτου όσο και του φωσφόρου θα γίνει λιγότερο αποτελεσματική, δηλαδή τα οικοσυστήματα θα είναι λιγότερο ικανά να διατηρούν και να ανακυκλώνουν το άζωτο και τον φώσφορο από ό,τι είναι τώρα. Αυτή είναι μια μεγάλη αλλαγή για τα οικοσυστήματα και μπορεί να είναι ένας από τους παράγοντες που θα οδηγήσουν στη μείωση της παραγωγικότητας των οικοσυστημάτων. Η μείωση της βιοποικιλότητας μπορεί επίσης να οδηγήσει σε απώλεια θρεπτικών συστατικών από το σύστημα, όπως τα νιτρικά που ξεπλένονται στα υπόγεια ύδατα. Η περίσσεια των νιτρικών αποτελεί ρύπο αν εισέλθει στο πόσιμο νερό μας και μπορεί επίσης να έχει αρνητικές επιπτώσεις στα υδάτινα οικοσυστήματα στα οποία μεταφέρεται, για παράδειγμα μέσω της υπερβολικής ανάπτυξης φυκών. Επίσης, αυτά τα θρεπτικά συστατικά δεν θα είναι στη συνέχεια διαθέσιμα στα φυτά, τα μικρόβια ή τα ζώα του αρχικού οικοσυστήματος, αφήνοντας ένα σύστημα που θα είναι πιθανότατα φτωχότερο σε θρεπτικά συστατικά και λιγότερο ικανό να συντηρήσει τους οργανισμούς που ζουν σε αυτό.

ΛΕΞΙΚΟ ΟΡΩΝ

ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ
Αλλιώς ποικιλομορφία, με απλά λόγια, ο συνολικός αριθμός των ειδών ενός οικοσυστήματος.

ΒΙΟΜΑΖΑ
Η συνολική ποσότητα μάζας που υπάρχει στα μέρη του οικοσυστήματος, όπως φυτά ή ζώα. Για παράδειγμα, η φυτική βιομάζα, για την οποία μιλάμε σε αυτό το άρθρο, μπορεί να οριστεί ως όλη η ζωντανή ύλη που περιέχεται στα φυτά, οι ρίζες, οι βλαστοί, τα φύλλα, τα άνθη και οι καρποί. Στα εύκρατα κλίματα, η βιομάζα δεν είναι σταθερή αλλά συνήθως αυξάνεται από την άνοιξη έως τα τέλη του καλοκαιριού και μειώνεται το φθινόπωρο.

ΕΝΖΥΜΑ
Μικρά μόρια που επιταχύνουν μια (βιο)χημική αντίδραση μέσα ή έξω από τα κύτταρα.

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ
Η ποσότητα οργανικού υλικού, όπως η φυτική βιομάζα, που παράγεται από το οικοσύστημα σε κάποιο δεδομένο χρόνο. Ένα καλό παράδειγμα για αυτό είναι το πόσο σιτάρι ή σανός συγκομίζεται κατά τη διάρκεια 1 έτους από ένα χωράφι.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Oelmann Y, Buchmann N, Gleixner G, Habekost M, Roscher C, Rosenkranz S, Schulze E, Steinbeiss S, Temperton VM, Weigelt A, et al. Plant diversity effects on aboveground and belowground N pools in temperate grassland ecosystems: Development in the first 5 years after establishment. Global Biogeochem Cy (2011) 25:n/a-n/a. doi:10.1029/2010gb003869
2. Oelmann Y, Richter AK, Roscher C, Rosenkranz S, Temperton VM, Weisser WW, Wilcke W. Does plant diversity influence phosphorus cycling in experimental grasslands? Geoderma (2011) 167:178–187. doi:10.1016/j.geoderma.2011.09.012
3. Hacker N, Ebeling A, Gessler A, Gleixner G, Macé OG, Kroon H, Lange M, Mommer L, Eisenhauer N, Ravenek J, et al. Plant diversity shapes microbe‐rhizosphere effects on P mobilisation from organic matter in soil. Ecol Lett (2015) 18:1356–1365. doi:10.1111/ele.12530

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Malte Jochum, German Centre for Integrative Biodiversity Research (iDiv), Germany

ΑΝΑΦΟΡΑ: Koller-France E, Wilcke W and Oelmann Y (2021) Does Plant Biodiversity Influence Nutrient Cycles? Front. Young Minds 9:557532. doi: 10.3389/frym.2021.557532

CONFLICT OF INTEREST:  The authors declare that the research was conducted in the absence of any commercial or financial relationships that could be construed as a potential conflict of interest.

COPYRIGHT © 2021 Koller-France, Wilcke and Oelmann. This is an open-access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License (CC BY). The use, distribution or reproduction in other forums is permitted, provided the original author(s) and the copyright owner(s) are credited and that the original publication in this journal is cited, in accordance with accepted academic practice. No use, distribution or reproduction is permitted which does not comply with these terms.

ΝΕΑΡΟΙ/ΝΕΑΡΕΣ ΚΡΙΤΕΣ

MACKENZIE, ΗΛΙΚΙΑ: 14
Με λένε Μακένζι και μου αρέσει η μουσική (να παίζω αλλά και να ακούω), τα βιβλία (ιδίως τα βιβλία φαντασίας) και τα αθλήματα (το αγαπημένο μου είναι το τένις). Μου αρέσουν επίσης οι επιστήμες, τα μαθηματικά και η γλώσσα, αλλά αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι να πηγαίνω κατασκήνωση με το σακίδιο μου.

ROSE, ΗΛΙΚΙΑ: 14
Γεια σας. Είμαι 14 ετών και ζω στον Καναδά. Μου αρέσει το πλέξιμο, το βελονάκι και το διάβασμα.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

EVA KOLLER-FRANCE
Η Eva είναι οικολόγος οικοσυστημάτων και ενδιαφέρεται για τις επιπτώσεις κάθε λογής παγκόσμιων αλλαγών στην ανακύκλωση του άνθρακα και των θρεπτικών ουσιών στα οικοσυστήματα. Πέρασε τα χρόνια της διδακτορικής της διατριβής περιπλανώμενη στην Αρκτική για να μελετήσει τις επιδράσεις των περιβαλλοντικών αλλαγών στη συσχέτιση μεταξύ των κύκλων του άνθρακα και των θρεπτικών συστατικών, και τώρα είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο πείραμα της Ιένας (http://www.the-jena-experiment.de/), όπου μελετά τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις του πλούτου των φυτικών ειδών στους κύκλους του αζώτου και του φωσφόρου. *ekoller@gmail.com

WOLFGANG WILCKE
Ο Wolfgang Wilcke σπούδασε Γεωοικολογία στο Πανεπιστήμιο του Bayreuth και σήμερα είναι καθηγητής Γεωμορφολογίας και Εδαφολογίας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καρλσρούης (KIT) μετά από ερευνητικούς και διδακτικούς σταθμούς στο TU Berlin, στο Πανεπιστήμιο Johannes Gutenberg Mainz και στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις επιπτώσεις των περιβαλλοντικών αλλαγών, συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής αλλαγής, της αλλαγής χρήσης γης, της απόθεσης θρεπτικών ουσιών, της ρύπανσης και της απώλειας της βιοποικιλότητας, στην ανακύκλωση των στοιχείων μεταξύ εδάφους και φυτών. Χρησιμοποιεί χημικές αναλύσεις εδάφους, μακροχρόνιες παρατηρήσεις της ροής των στοιχείων και προσεγγίσεις με χρήση σταθερών ισοτόπων.

YVONNE OELMANN
Η Yvonne είναι εδαφολόγος και ασχολείται με την ανακύκλωση του άνθρακα και των θρεπτικών συστατικών των οικοσυστημάτων. Εκπόνησε το διδακτορικό της στο TU Berlin με θέμα τις επιπτώσεις της ποικιλότητας των φυτών στην ανακύκλωση των θρεπτικών στοιχείων σε λιβαδικά εδάφη (http://www.the-jena-experiment.de/). Ως μεταδιδάκτορας, διεύρυνε την οπτική της στο θέμα αυτό εστιάζοντας σε πολύπλοκα δασικά οικοσυστήματα και συμπεριλαμβάνοντας επίσης την επίδραση του ανθρώπου. Το 2011 διορίστηκε ως καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Tübingen και έκτοτε ασχολείται με την ανακύκλωση του άνθρακα και των θρεπτικών στοιχείων σε λιβάδια και δάση σε όλο τον κόσμο.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΛΙΝΤΑ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ
Η Λίντα είναι Γεωπόνος και εργάζεται σαν ερευνήτρια στο German Centre for Integrative Biodiversity Research (iDiv) όπου παράλληλα κάνει την διδακτορική της διατριβή συνδυάζοντας την Εξελικτική Οικολογία με την Συμπεριφορά Ζώων. Στα πλαίσια των σπουδών και της εργασίας της έχει ζήσει σε 5 διαφορετικές χώρες μέχρι τώρα και ταξιδέψει σε πολλές περισσότερες χρησιμοποιώντας κυρίως την Αγγλική γλώσσα. Πιστεύει πως η ζωή μας χωρίς την βιοποικιλότητα θα ήταν βαρετή και «λάθος», σαν ένα ουράνιο τόξο δίχως χρώματα.

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ

(για την διαχείριση και επιμέλεια των μεταφρασμένων κειμένων)
Η ομάδα Translating Soil Biodiversity ευχαριστεί για την υποστήριξη του το German Centre for Integrative Biodiversity Research (iDiv)Halle-Jena-Leipzig που χρηματοδοτείται από το Γερμανικό Ίδρυμα Ερευνών (DFG FZT 118, 202548816).